səpələnmək

f.

1. Dağılmaq, ora-bura tökülmək, qeyri-müntəzəm halda tökülmək. Kitablar yerə səpələnib. – Son dəftəri yoxlayıb qurtaran müəllim cib saatını çıxarıb baxdı, stol üstünə səpələnmiş (f. sif.) dəftərləri toplayıb sahmana saldı. S. R.. Lalənin ləçəkləri yerə səpələndi. M. Hüs.. <Zakirin> saçları dağılıb üzünə səpələnmişdi. H. Seyidbəyli. // Tökülüşmək. Sərnişinlər qatardan yerə səpələndilər. – Rüstəm kişi dəstə-dəstə yollar boyu səpələnib irəliləyən kolxozçu qadın və kişiləri gördü. M. İ.. Gələn atlılar sağa-sola səpələndilər. M. Hüs..

2. Çilənmək. Qırov səpələndi çölə, yamaca; Göylərdə buz kimi dondu ulduzlar. S. V.. Göydən xırda yağış səpələnirdi. Ə. Vəl..